Kilise, dört fiyordun bir araya geldiği eğimli bir kayalığa inşa edilmiş. Geleneksel İskandinav yapı tipi baz alındığı için kilise yüzeylerinde ahşap çıtalar kullanılmış. Orta Çağ’a kadar uzanan bu yapım tarzının bugün ile yoğrulması sonucu çatı sivrilerek göğe doğru yükselmiş. Yerel mimarinin çerçevesinde temiz, sade ve basit geometriler, malzemeler ve yapım teknikleri kullanılmış.
Kilise, işlevini ayırt edici formuyla açıkça gösteriyor. Kilisenin sivrilmesi, çan kulesinin ve çatı panellerinin yükselmesi ile ibadethane ve şapel mekanları vurgulanmış. Çatıda üçgensel hacimlerin oluşturulması ile birbiri üzerine katlanıyor gibi algılanan düzlemler oluşturulmuş. Çatı, en yüksek noktasına yapının önünde bulunan minberde ulaşıyor. Yapının sivri kısmının ucuna ise küçük bir haç işareti eklenmiş.
Kilisenin dış duvarları ahşap şeritler ile giydirilerek alacalı bir renklendirme sağlanmış. Dar uzun pencere açıklıklarının cephede oluşturduğu desen ve yansıma sayesinde ise kilisenin bulunduğu kırsal peyzajla iyice kaynaşması amaçlanmış. Doğal dokusundan ve farklı cila kullanımından dolayı değişkenlik gösteren ahşap şeritler cephede hem üst hem de alt seviyelerde bulunuyor. Kilise gün ışığını neşterin sivriliğini andıran uzun ve dar pencerelerden iç mekana aktarıyor. Geceleri ise iç mekanın ışıltısı bu uzun dikdörtgen pencereler yardımıyla, dini ve kültürel etkinlikleri cepheye yansıtıyor.
Ziyaretçiler iki katlı yapıya geniş beton merdivenleri tırmanarak üst kattan giriyorlar. Camla kaplanmış giriş, üst kısmında bir sığınak oluşturacak şekilde hafifçe gizlenmiş. Hem yapılı hem de doğal çevreden oluşan çalılıklarla bezeli peyzaj, kiliseye ilham verici bir bağlam oluşturmuş. Sivrilen ve katlanan çatı aksini gösteriyor gibi olsa da yapı basit dikdörtgen bir plana oturuyor. Kilisenin geniş fuaye alanı ve salon üst katta bulunurken ofis ve toplantı odaları alt katta yer alıyor. 500 kişiden fazla kapasitesi olan ana salon açık renkli çam ağacı ile kaplanmış. Bu alan, ibadetin yanı sıra sanat ve müzik etkinliklerine de ayrılmış. Ana salonda bulunan ahşap ve metal çerçeveli tekli sandalyeler geleneksel kilise oturaklarının yerini almış. Vaftiz yeri ve minber ise geniş dairesel vitraylı bir camın önünde bulunan ve metal ayaklar üzerinde yükseltilmiş bir platformda bulunuyor.
Mekanın fuayesinden zemin kata inen merdivenler, istenildiği zaman açılıp kapanabilen ve ofis alanları ile toplantı salonlarını birbirinden ayırmaya yarayan sürgülü cam duvarlar ile kaplanmış.
Fotoğraflar: © Hundven-Clements Photography, Reiulf Ramstad Arkitektur
