Yapının görsel olarak olduğundan daha küçük algılanmasını sağlamak için kütle üzerinde kırıklar oluşturulmuş. Komşu yapılardan esinlenerek oluşturulan eğimli çatılar, farklı yönlere uzanarak kütlenin parçalı etkisini kuvvetlendiriyor. Mimarlar projeye, yerleşim bölgesinde evlere eklemlenen daha küçük uzantıların oluşturduğu dokuyu yansıtmayı amaçladıklarını belirtiyorlar.
Yapının çevresiyle kurduğu uyumlu ilişkiyi kuvvetlendirecek bir diğer adım da malzeme tercihinde kendini gösteriyor. Dış cephe kaplaması, bölgede yer alan kilisenin doğal taş kaplamasıyla bütünlük sağlıyor. Tasarımın kent dokusundan beslendiğini vurgulayan mimarlar, yapının bir ayna gibi bu dokuyu yansıttığını belirtiyorlar. Bu anlamda proje, bulunduğu yerle etkileşim kuruyor.
İki katlı yapı, arazinin eğiminden faydalanarak her iki katından rampalarla sokağa açılıyor. Eğimin etkin bir şekilde kullanılmasıyla arazide yapay bir topoğrafya kurulmuş. Yapının güney cephesinde bulunan avlu, tekil bir ağaçla yalın çizgilere sahip bir kamusal alan tanımlıyor. Tasarımın yalın dili pencere boşluklarında da kendini gösteriyor. Mümkün olduğunca az boşluk içeren yapıda kütlenin yekpare dili vurgulanıyor.
Dış cephede doğal taşla kurulan minimalist tasarım dili, iç mekanda da beton yüzeyler ve beyaz renkli duvarlarla devam ettirilmiş. Atölyelerin döşemeleriyse ahşap kaplanmış.Fotoğraflar: © Stephane Chalmeau
